என்னை தொடாண்டா…..

Most child abuse is committed by the person the child trusts.

நிலவைப் பார்த்து வானம் சொன்னது “என்னை தொடாதே”. வானம் இல்லாமல் நிலவும் இல்லை… நிலவு இல்லாத வானமும் இல்லை. ஆனால், பல நேரங்களில் “என்னை தொடாதே” என்ற வார்தைகளை உரக்கச் சொல்வதே நன்று.

இன்றய தேதியில் ஊழலைப் பற்றிய செய்திகளுக்கு ஈடாக வரும் செய்தி குழந்தைகள் கற்பழிப்பைப் பற்றியது. இது புது வகைக் குற்றம் இல்லை. மக்களிடையே exposure முன்பைவிட இப்போது அதிகம். ஆனால் அதே அளவிற்கு விழிப்புணர்வு ஏற்பட்டிருக்கின்றதா என்றால் இல்லவே இல்லை.

வெகு நாட்களாக, எந்நாளும் என் மனதைப் பாரம் அடையச் செய்யும் விஷயம் குழந்தைகள் வன்கொடுமை – Child Abuse. பெற்றோர்கள் சராசரியாக நம்பும் விஷயம் ”நம்ம வீட்டு குழந்தைக்கு எதுவும் ஆகாது” என்பது. எவ்வளவு அபத்தம்? நீங்கள் செய்தியாக படித்த அவலத்தில் பாதிக்கப்பட்ட குழந்தையும் ஏதோ ஒரு வீட்டின் குழந்தைதான். அது நாளை உங்கள் வீட்டின் குழந்தையாகக்கூட இருக்கலாம். உஷார்.

வருமுன் காப்பது குழந்தைகள் வன்கொடுமையை வெகுவாக குறைக்க உதவும் அல்லவா? முந்தய தலைமுறையினர், ”வயதுக்கு வருவது” என்பதைப்பற்றிக்கூட தம் வீட்டு சிறுமிகளுடன் பேசுவதில்லை, பின்பு எப்படி வன்கொடுமை பற்றி பேசுவார்கள்? நாம் புது தலைமுறையினர் அல்லவா? நாமும் அவர்களைப்போல் இருந்தால் சமூகத்தை எப்படி காப்பாற்றுவது? நம் வீட்டுக் குழந்தைகள்தானே நாளைய சமூகம்?

உலகத்திலேயே பெண்கள் வாழத் தகுதியில்லாத நாடுகளில் இந்தியா நான்காம் இடம். அதைப்போல் குழந்தைகள் வன்கொடுமையிலும் இந்தியா முன்னிடத்தில் தான் இருக்கின்றது. நான் குழந்தைகள் வன்கொடுமை என்று சொல்லும்பொழுது பெண்குழந்தைகளைப் பற்றி மட்டும் சொல்லவில்லை. ஆண்குழந்தைகளும் இதிலிருந்து தப்பிப்பதில்லை.

என்னைப் பொறுத்தமட்டில், திருடராய்ப் பார்த்துத் திருந்தாவிட்டால் திருட்டை ஒழிக்க முடியாதுதான்… ஆனால் நம் பொருட்களை பத்திரப்படுத்திவைப்பதும் நம் கடமை. நம் குழந்தைகளை எவ்வாறு பத்திரப்படுத்துவது? பயிற்றுவித்தல் தான் இதற்கான முதற்படி. நான்கு வயதிலிருந்து இருக்கும் சிறுபிள்ளைகளுக்கு நல்லொழுக்கங்கள் கற்றுத்தரும்போதே நல்ல தொடுதல் – தீய தொடுதல் (Good Touch and Bad Touch) பற்றிப் பேசவேண்டும், கற்றுத்தரவேண்டும்.

தீய தொடுதல் என்றால் என்ன? எந்தத் தொடுதல் உங்கள் குழந்தைக்கு ஒவ்வாததாக – அருவருப்பாக இருக்கிறதோ அதுதான் தீயதொடுதல். குறிப்பாக, மார்பு, பின்புறம் மற்றும் பிறப்புறுப்புப் பகுதிகளை, பெற்றோர் மற்றும் மருத்துவர் மட்டும் தான் தொட அனுமதிக்க வேண்டும். மருத்துவர் கூட, பெற்றோர் கண்பார்வையில் மட்டுமே குழந்தைகளைப் பரிசோதிக்க வேண்டும். அதைப்போல், பெற்றோரும் குழந்தைகளின் சுகாதார காரணத்துக்காக மட்டுமே அப்பகுதிகலை தொடலாம். அப்படித் தீயதொடுதல் நிகழ நேரிட்டால், உடனே அக்குழந்தை அலற வேண்டும். அதோடு நம்பகமாக எண்ணும் நபரிடம் இதைப்பற்றி உடனே தெரிவிக்கவேண்டும். இதை சிறுவர்க்குத் தவறாமல் கற்றுத்தருவது மிக்க அவசியம்.

இதுவரை கூறியதை மட்டும் கற்றுத்தந்தால் போதாது. இத்தகைய தீய தொடுதல் எவரிடம் இருந்தும் நேரிடலாம். அறிமுகம் இல்லாத ஆட்கள்தான் அவர்களுக்கு இன்னல் ஏற்படுத்துவார்கள் என்ற எண்ணத்தைக் குழந்தையிடம் திணிக்கக்கூடாது. பல சமயங்களில் மிகவும் அறிமுகமான ஆட்களாலேயே இக்கேடு சம்பவம் நிகழ்கிறது. அம்மா-அப்பா, மாமா, சித்தப்பா, ட்யூஷன் அண்ணா, பக்கத்து வீட்டு அங்கிள், எதிர் வீட்டு அக்கா, ஸ்கூல் பஸ் டிரைவர், பள்ளி ஆசிரியர் … யார் வேண்டுமானாலும் அவர்களைத் துன்புறுத்தலாம். இதை, குழந்தைகளுக்கு அவர்களைக் கலவரம் அடையச் செய்யாமல் கற்றுத்தரவேண்டும். அதேபோல், பள்ளிகளிலும் இது கட்டாயப் பாடமாக இருக்க வேண்டும். 

எனக்குத் தெரிந்தவரையில், மேற்கூறியவற்றைக் கற்றுத்தருவதுடன் இன்னொன்றும் சொல்லித்தரலாம். தனக்கு மட்டும் அல்லாமல், வேறு எவருக்கும் இதுபோன்ற இன்னல் நேரிட்டால் உடனடியாக நம்பகமான பெரியவரிடம் சொல்லி அவர்களைக் காப்பாற்றக் கற்றுத்தரக் கேட்டுக்கொள்கிறேன்.

நல்ல தொடுதல் – தீய தொடுதல் அகியவற்றைச் சொல்லிக்கொடுப்பதற்கு ஒரு sample ஒளிப்படம் கீழே இருக்கிறது. 

                                              -- ஷ்ரீ